سبک دیگر از سبک زندگی و همینطور تبلیغ و تربیت پیامبر که باید الگو باشد برای من و شما که کار طلبگی میکنیم آمادگی برای شنیدن سخنان مردم است. ما فکر میکنیم همش ما باید حرف بزنیم، ما فکر میکنیم، ما فقط گویندهایم. مردم شنوندهاند. هر جا یک جمعی را پیدا کردیم، زود بنشین بسم الله الرحمن الرحیم موعظهات میخواهم بکنم. پیامبر اینطور نبودند.
پیامبر شنونده درد مردم بود
در روایت دارد در بسیاری از جلسات ایشان هرگز شروع به صحبت نمیکردند. سکوت میکردند تا کسی سئوال کند. اگر سئوال نمیکرد پیامبر حرف نمیزد. اگر کسی صحبت میکرد پیامبر صحبتاش را قطع نمیکرد. میگذاشت همه حرفهایش را بزند. خب اینها روشهای ماها نیست. این تعبیری است که خداوند در قرآن سوره توبه آیه ۶۱ اشاره میکند که «قل اذن هو خیر لکم»؛
پیامبر اکرم به همان اندازه که گوینده بود شنونده بود بلکه بیشتر. شونده چی؟ شنونده درد دل مردم، مشکلات مردم، گرفتاریهای مردم، شنونده اعتراضات مردم؛ انتقاد، اعتراض، اهانت میکردند. شنونده دیدگاههای مختلف بود. به قدری پیامبر شنونده بود که بعضی از مشرکبن به پیامبر به عنوان اهانت و متلک میگفتند آقای گوش! ایشان آقای گوشاند. به عنوان اهانت و متلک. این هر چی بهش بگی گوش میکند.
شنونده منفعل نه. شنونده جهت رشد مردم
قرآن میفرماید این آقای گوش به این معنا نیست که ایشان منفعل است و هر کسی هر چیزی بخواهد میتواند به ایشان تحمیل و القا کند. بازیاش بدهند. بله ایشان آقای گوش است ولی کدام گوش؟ قل اذن هو خیر لکم. این شنونده است ولی این شنودگی در جهت چیست؟ همهاش در جهت رشد شماست. شنونده است، منعطف است، ولی منفعل نیست؛ یومن بالله ایماناش به خدا محکم و شکست ناپذیر است. شما فکر میکنید اگر کسی به چیزی یقین دارد، دیگر نباید شنونده باشد؟ اگر کسی گوش میکند به حرف کسی همهاش دچار تردید و انفعال است؟ به چیزی متعقد نیست که هر کسی هر چیزی میگوید گوش می کند قرآن می فرماید این به خدا ایمان دارد و به مومنین ایمان دارد. پس اینطور نیست.
حسن رحیم پور ازغدی