پس از نزول آیه ی شریفه ی « و آت ذالقربی حقه » پیامبر اکرم صلی الله علیه و و اله وسلم به فرمان خدا بلافاصله حضرت زهرا علیها السلام را فراخواند و فرمود:
خداوند فدک را براى پدرت فتح کرد و چون لشکر اسلام آن جا را فتح نکرده اند، هیچ سهم و نصیبى از آن نمى برند و مالکیت آن به اذن خداوند از آن من است تا خواست خداوند را درباره ى آن اجرا گردانم. هم اکنون دستور خداوند بر عطاى فدک بر تو نازل شده و از سوى دیگر، مهریه ى مادرت، خدیجه، بر عهده ى پدرت مانده است. پدرت به دستور خداوند و در قبال مهریه ى مادرت، فدک را به تو عطا مى کند. آن را براى خود و فرزندانت بردار و مالک آن باش!
فاطمه زهرا علیها السلام به پدر عرضه داشت: شما بر جان و مال من صاحب اختیارید و تا شما زنده اید، نمى خواهم در آن تصرفى داشته باشم.
پیامبر صلی الله علیه و و اله وسلم فرمود: ترس من از آن است که نااهلان، تصرف نکردن تو را در زمان حیاتم بهانه اى قرار دهند و بعد از من، آن را از تو منع نمایند.
فاطمه زهرا علیها السلام عرضه داشت: پس آن گونه که صلاح مى دانید، عمل نمایید.
سپس پیامبر صلی الله علیه و و اله وسلم به شرح زیر عمل نمودند:
فشهد على ذلک على ابن ابى طالب علیه السلام و مولا لرسول الله و ام ایمن. فقال رسول الله: ان ام ایمن امرأة من اهل الجنة
حضرت علی علیه اسلام و ام ایمن را بر این مسئله شاهد گرفتند و پس از شهادت دهى ام ایمن، در شأن او فرمود: «ام ایمن زنى از زنان اهل بهشت است».
سپس پیامبر صلی الله علیه و و اله وسلم ، مردم را به منزل حضرت زهرا علیها السلام فراخواند و به آنان خبر داد که فدک از آن فاطمه است و در همان جا اولین درآمد فدک را به عنوان اهدایى فاطمه علیهاالسلام بین مردم تقسیم فرمودند و بدین صورت مالکیت فاطمه علیهاالسلام بر فدک را رسمیت بخشیدند.
(بحارالأنوار، ج17، ص378)